ZNANE I NIEZNANE
ATRAKCJE KARPACZA

Mieści się ono w centrum Karpacza w zabytkowym domu przysłupowym, wzniesionym w XVIII wieku. W muzeum poznasz historię osadnictwa w Karkonoszach oraz najciekawsze okazy fauny i flory. Dowiesz się, jak wyglądały początki turystyki i dzieje sportów zimowych, szczególnie saneczkarstwa.

Muzeum promuje się informacją, że znajdują się w nim narty Kamila Stocha, ale to tylko jedna z wielu pamiątek po znanych sportowcach. Wiele w nim ciekawych informacji, o których opowiada Krystyna Czubówna z dodatkowo płatnego audio przewodnika (polecam). Są również – wśród wielu eksponatów – historyczne egzemplarze nart, sanek, bobslejów i medali.

Karpacki deptak , wydzielony i ukończony w 2015 roku, to fragment ul. Konstytucji 3 Maja, po którym spacerując zwróć uwagę na kilka miejsc.
Pierwsze to kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa. Świątynia została poświęcona w 1908 roku i łączy styl neoromanizmu z neogotykiem. Została wzniesiona jako kościół ewangelicki, natomiast po wojnie zaczęła pełnić funkcję kościoła katolickiego.
Po przeciwnej stronie drogi znajduje się skwer z podświetlaną wielokolorowo fontanną i wyjątkową lipą. Drzewo ma 5 m w obwodzie, 22 m wysokości i ponad 250 lat. Jest pomnikiem przyrody i mówi się o nim Lipa Sądowa. Nazwa nawiązuje do wydarzeń z przeszłości, kiedy to właśnie pod nią w upalne dni odbywały się procesy.
Gdy upał nie doskwierał, rozprawy odbywały się w położonej naprzeciw karczmie sądowej. Teraz to dom wczasowy i restauracja „Bachus”. Powstanie obecnego budynku datuje się na rok 1836. Znajduje się on w miejscu, gdzie prawdopodobnie już 1602 roku mieściła się karczma sądowa. Co ciekawe, Karpacz posiada aż trzy karczmy sądowe, czyli najwięcej w Polsce. Po części wynika to z tego, że miejscowość powstała z połączenia kilku wsi, osad oraz osiedli.
Przy karczmie zaczyna się deptak w Karpaczu, pełen restauracji, kawiarni i sklepów z pamiątkami oraz lokalnymi wyrobami. Osoby lubiące klimat zakopiańskich Krupówek bez problemu znajdą tu coś dla siebie. Deptak ma także kilka miejsc wartych uwagi.
Po prawej stronie zobaczysz wieżę kościelną z charakterystycznym hełmem w kształcie cebuli, która należy do kościoła Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Oddano go do użytku w 1910 roku, a kształt wieży nawiązuje do tradycyjnego budownictwa barokowego w Tyrolu.
Skwer Śladów Zdobywców to tutejsza aleja sław. Ponad 20 (liczba ta została zmniejszona po przebudowie Urzędu Miasta) płyt z brązu zawiera odciski butów oraz nazwiska polskich himalaistów. Wielu z nich już nie żyje, więc tym bardziej warto odwiedzić to miejsce. 

Kontynuując spacer ul. Mickiewicza, nie przeoczysz dziwnej postaci. Monstrum ma głowę gryfa z jelenim porożem, nogi capa, rozłożone skrzydła, ogon i do tego kostur. Według najstarszych grafik tak wygląda Duch Gór. Postać stoi przed budynkiem mieszczącym Karkonoskie Tajemnice.
Wewnątrz znajduje się interaktywna wystawa, dzięki której nie tylko dzieci poznają legendy związane z Karkonoszami oraz Duchem Gór. Przed wejściem na wystawę miła obsługa dokładnie informuje, czego można się spodziewać i na co zwrócić uwagę. Sama wystawa jest bardzo klimatyczna, a nastrój wywoływany jest za pomocą światła oraz dźwięku. Do tego są ekrany multimedialne z grami interaktywnymi.

Pod koniec XIX wieku Karpacz nawiedziła katastrofalna powódź, niszcząc linię kolejową, wiele budynków oraz gospodarstw rolnych. By zapobiec kolejnym powodziom w latach 1910-1915 uregulowano rzekę Łomnicę i wzniesiono zaporę. Jej korona ma 105 m długości i tworzy niewielkie jezioro z urokliwymi kaskadami. Oddalona jest od Karkonoskich Tajemnic jedynie o 700 metrów, a po drodze miniesz park z metalowymi rzeźbami zwierząt. Zaporę przemierza każdy wędrujący czerwonym Głównym Szlakiem Sudeckim.

Kościół Wang, zwany też świątynią Wang lub kościołem Górskim Naszego Zbawiciela, to symbol Karpacza, chociaż nie pochodzi z tego miasta. Drewnianą świątynię klepkową wzniesiono na przełomie XII i XIII wieku w południowej Norwegii, w miejscowości Vang. Gdy okazała się za mała dla tamtejszej rozrastającej się wspólnoty, postanowiono ją sprzedać. Nabywcą był pruski król Fryderyk Wilhelm IV. Zapłacił za nią 427 marek, po czym kościół rozebrano i w skrzyniach przetransportowano najpierw do Szczecina, a później do Muzeum Królewskiego w Berlinie. Kościół Wang miał stanąć w Berlinie, ale dzięki hrabinie Fryderyce von Reden z Bukowca zrekonstruowano go w Karpaczu, by służył lokalnej wspólnocie ewangelickiej.

Konstrukcja kościoła Wang przypomina łódź Wikingów, a wykonano ją bez gwoździ z bardzo trwałej sosny norweskiej. Z Norwegii dopłynęła jedynie 1/15 całości konstrukcji, a reszta została odtworzona z rysunków. Nowymi elementami są krużganki oraz okna w nich i w ścianach wewnętrznych. Dodano również granitową wieżę mającą chronić świątynię przed wiatrem.
Oryginalne są m.in. drzwi wejściowe, cztery kolumny oraz zdobienia i znaki pisma runicznego. Kościół jest położony malowniczo, a tuż obok znajduje się stary przykościelny cmentarz. Najbardziej znaną osobą na nim pochowaną jest Tadeusz Różewicz.

Królowa jest tylko jedna! Śnieżka ma wysokość 1603 m n.p.m. i jest najwyższym szczytem Karkonoszy, a także całych Sudetów. Podobnie jak na Babią Górę można na nią wchodzić wielokrotnie i wciąż ma się mało. Śnieżka leży na granicy polsko-czeskiej i z tych dwóch państw można ją zdobyć.
Gdybym miał odpowiedzieć na pytanie, którym szlakiem najlepiej iść na Śnieżkę, zaproponowałbym żółty od Świątyni Wang do Słonecznika, a następnie czerwony do Domu Śląskiego. Z tego miejsca pozostaje już tylko 40 minut na szczyt. Jest to zdecydowanie najciekawszy i najbardziej widokowy szlak. Ciekawą alternatywą jest szlak niebieski, którym od Świątyni Wang, przez Samotnię dojdziesz do Spalonej Strażnicy. Później już tylko krótki odcinek szlakiem czerwonym do Domu Śląskiego i na górę. Moim osobistym faworytem jest szlak czarny od Kruczych Skał do Sowiej przełęczy, skąd już szczytami pasma, idąc w prawo, dochodzi się do Śnieżki.

Najszybszym sposobem, by znaleźć się na Śnieżce, jest skorzystanie z kolei linowej na Kopę. Następnie trzeba iść szlakiem czarnym do Przełęczy pod Śnieżką. Z tego miejsca podobnie jak w przypadku wcześniejszych propozycji, czerwonym szlakiem do Domu Śląskiego, a później na szczyt.

Kontynuując wędrówkę Drogą Przyjaźni Polsko-Czeskiej miniesz czeskie schronisko Jelenka i dojdziesz do Sowiej Przełęczy. Znajdziesz tam obejście niebieskiego szlaku prowadzące na Skalny Stół.
Jest to najwyższy szczyt Kowarskiego Grzbietu o wysokości 1281 m n.p.m. Nie jest on jednak tak popularny jak Śnieżka, dlatego wchodzi na niego mniej ludzi, acz widoki są fantastyczne. Zobaczysz z niego Śnieżkę, wschodnie Karkonosze, Rudawy Janowickie, Kotlinę Jeleniogórska i Góry Kaczawskie.

Najkrótszym i najłatwiejszym szlakiem jest szlak niebieski od Przełęczy Okraj. Możesz też iść z Kowar szlakiem żółtym. Z Karpacza do Przełęczy Sowiej prowadzi natomiast szlak czarny – mój już wspomniany faworyt.

Miejskie Muzeum Zabawek w Karpaczu to jedna z atrakcji głównie dla dzieci, choć licznie odwiedzają ją również dorośli. Znajdziesz je w budynku dworca kolejowego, a na ekspozycję składa się ponad 2000 eksponatów. Podstawą muzeum była kolekcja Henryka Tomaszewskiego — twórcy Pantomimy Wrocławskiej. Do zobaczenia są zabawki z całego świata, w tym głównie lalki, ale nie tylko. Muzeum oferuje również ekspozycje czasowe. Dodatkową atrakcję stanowi Sala Tradycji Kolejnictwa.
Muzeum Zabawek i Karkonoskie Tajemnice to nie jedyne miejsca, które spodobają się najmłodszym w Karpaczu. Na milusińskich czekają także: dwa tory saneczkowe w Centrum Rekreacji i Sportu „Kolorowa”, Park Bajek, Muzeum Konsol Gier Video, Prywatne Muzeum Techniki i Budowli z Klocków Lego, Świat Kolejek oraz Multimedialne Muzeum Karkonoszy i Gabinet Luster.